نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
1 کارشناسی ارشد زبان و ادبيات عربی، دانشگاه کوثر بجنورد، بجنورد، ايران.
2 استاديار زبان وادبيات عربی، دانشگاه كوثر بجنورد، بجنورد، ايران
3 استادیار زبان و ادبیات عربی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
چکیده
ارتباط غير کلامي يا زبان بدن يکي از کانالهاي مهم پيام رساني زندگي بشر به شمار ميآيد و جزو اولين منبع برداشتهاي افراد از يکديگر است، چه بسا درصد زيادي از قضاوتهاي افراد نسبت به همديگر بر اساس حالتهاي چهره، حرکتها، ژستها، ظاهر فيزيکي و ... صورت ميگيرد. از ميان عناصر مختلف زبان بدن، رفتار چشمي گوياترين عنصر ارتباطي در ارتباط غيرکلامي است و نسبت به ساير اعضا از صراحت ويژهاي برخوردار است. از جمله متوني که شايستگي بررسي زبان غيرکلامي بدن را دارد خطبههاي نهج البلاغه است، حضرت علي(ع) در بسياري از خطبهها از ارتباط غيرکلامي به خوبي بهره برده است. يکي از روابط غيرکلامي که بهصورت گسترده در خطبههاي نهجالبلاغه نمود يافته، ارتباطهاي برون زباني چشم است، مقاله حاضر سعي دارد تا با روش توصيفي ـ تحليلي و با نگاهي بينرشتهاي، خطبههاي نهج البلاغه را از منظر کارکردهاي ارتباط غيرکلامي چشم بررسي کند. نتايج پژوهش نشان ميدهد مهمترين انواع کارکرد چشم در خطبههاي نهج البلاغه شامل: چشم پوشي، نگاه خيره، نگاه زير چشمي، نگاه منافقانه و خيانتکارانه، نگاه مسرورانه، نگاه متعجبانه، نگاه اشک آلود، نگاه رمز آلود، نگاه خشمگينانه و نگاه نگران ميشود و پيام عمدهاي که از بازتاب کنشهاي برون زباني چشم در خطبههاي نهج البلاغه ميتوان دريافت کرد، مربوط به مفاهيم عاطفي، هيجاني و احساسات دروني شامل گريه، ترس، وحشت، خجالت و شرم حيا، شادي، خشم و بسياري ديگر از اين پيامها است.
کلیدواژهها
موضوعات