نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
1 Associate Professor, Department of Islamic Studies, Payam Noor University, Tehran, Iran Rahmani1391@pnu.ac.ir
2 Doctoral student in the field of Qur'anic and Hadith sciences, majoring in Quran and Hadith, Faculty of Qur'anic and Hadith Sciences, Payam Noor, South Tehran. tay.emamian@gmail.com
3 Assistant Professor, Department of Quranic and Hadith Sciences, Payam Noor University, Tehran, Iran.
چکیده
اين پژوهش با هدف تحليل رابطهي ميان دعا و اخلاق از منظر اميرالمؤمنين(ع) انجام شده و بر عناصر ايمان، دانش و وَعي (آگاهي ژرف و بصيرت اخلاقي) تأکيد دارد. جامعهي آماري شامل هشت ميليون نفر از شهروندان تهران بوده که از ميان آنها ۳۸۴ نفر به روش نمونهگيري تصادفي ساده انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامه استاندارد گردآوري و از طريق نرمافزار SPSS نسخه ۲۰ تحليل گرديد. يافتهها نشان داد دانش و وَعي نقش مؤثري در ارتقاي فضايل اخلاقي ايفا ميکنند (ضريب تأثير ۰٫۸۱۰، سطح معناداري ۰٫۰۰۰)؛ همچنين ايمان به عنوان عامل کليدي در تحکيم اخلاق شناسايي شد (ضريب تأثير ۰٫۹۰۱، سطح معناداري ۰٫۰۰۰). نتايج تحقيق بيانگر آن است که دعا و اخلاق دو رکن بنيادين سعادت فردي و اجتماعياند و شکلگيري اخلاق اصيل نيازمند تعامل مداوم ميان ايمان، دانش و بصيرت آگاهانه است. ايمانِ همراه با وَعي انسان را از سردرگمي رهانيده، به رفتارهاي اخلاقي و مسئولانه سوق ميدهد. مطالعه حاضر پيشنهاد ميکند براي ارتقاي تعهد اخلاقي، برنامههاي آموزشي و فرهنگي در حوزهي دعا، ايمان و آگاهي در مدارس و نهادهاي اجتماعي توسعه يابد.
کلیدواژهها
موضوعات
)