نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
1 دکترای علوم و معارف نهج‌البلاغه، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
2 استادیار گروه معارف اسلامی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران.
3 دانشیار گروه معارف دانشگاه کاشان
چکیده
یکی از طرق دستیابی به مفهوم اصلی سلامت، بهره‌مندی از سلامت معنوی است. این بُعد از سلامت قادر است انسان را در مقابل بسیاری از بیماری‌ها و مشکلات روحی و روانی مصون نگه‌داشته و آرامش و امنیت را به وی اعطا کند و در نهایت جامعه را سالم نگه‌دارد. با وجود پذیرش سلامت معنوی از سوی سازمان بهداشت جهانی و مجامع علمی و بین‌المللی، چالش‌هایی در مفهوم سلامت معنوی وجود دارد. هدف این مقاله بررسی و شناسایی شاخص‌های سلامت معنوی در آموزه‌های علوی می‌باشد که با روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- تحلیلی و رویکرد روایی با مراجعه به ﻧﻬﺞاﻟﺒﻼﻏﻪ، غرر الحکم و درر الحکم و سایر منابع به استخراج این شاخص‌ها پرداخته می‌شود. یافته‌های تحقیق بیانگر این است که در جریان‌ها و رویکردهای معاصر، گروهی معنویت را دستیابی به رضایت باطنی می‌دانند؛ اما در آموزه‌های علوی بدون در نظر گرفتن معنای معقول نمی‌توان از معنویت سخن گفت و این معنا چیزی جز خداوند نیست. بنابراین شاخص‌های سلامت معنوی در آموزه‌های علوی تنها سنخی از احساسات روان‌شناختی از قبیل آرامش روانی و رضایت باطنی نیست؛ بلکه سلامت معنوی معطوف به همه ابعاد زندگی انسان معنوی می‌گردد. ارائه چنین تصویری از معنویت مبتنی بر شاخص‌های معرفتی- تعقلی، عاطفی- هیجانی، عملی و بازدهی است
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)