نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسنده
دانشیار گروه حقوق، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده
حق بر سلامتی و هوای سالم یکی از حق‌های بشری است که در اسناد حقوق بشری بر اهمیت آن تأکید شده است. سلامت فردی، به عنوان یکی از مهمترین مولفه‌های کرامت هر انسانی محسوب می‌شود. از این روی حق بر سلامتی و هوای سالم به عنوان یکی از حقوق بنیادین بشری در نظام بین‌المللی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است. علاوه بر اسناد بین المللی، در آموزه های دینی خصوصاً نهج البلاغه توجه ویژه ای به برخورداری افراد از حق بر هوای سالم شده است.بر اساس آموزه‌های اسلامی به محیط زیست و آبادانی آن توجه ویژه ای باید کرد، مولای متقیان علی (ع) در نامه خود به مالک اشتر می‌فرمایند: توجه تو به آبادانی سرزمین از گرفتن مالیات باید بیشتر باشد، چرا که حاکم در واقع مسئول اصلی عمران و آبادانی سرزمین‌ها است. در این مقاله به مهمترین جلوه‌های حق برخورداری از هوای سالم به عنوان یکی از مولفه های حق بر سلامت از منظر امام علی (ع) در نهج البلاغه، قوانین موضوعه ایران و اسناد بین‌المللی حقوق بشر پرداخته شده است. این مقاله درصدد پاسخ دادن به سؤالاتی از قبیل اینکه حق بر برخورداری از هوای سالم در نهج البلاغه از چه جایگاهی برخوردار بوده و رویکرد قوانین ایران و اسناد بین‌المللی حقوق بشر راجع به این حق چگونه است؟ دولت‌ها در قبال این حق چه تعهداتی دارند؟ روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش از نوع توصیفی ـ تحلیلی و تطبیقی بوده و علاوه بر آن گردآوری داده‌ها و اطلاعات نیز مبتنی بر منابع کتابخانه‌ای و اینترنتی می‌باشد.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)